enchanted collection

Czy mógłby pan mi przybliżyć swoją historię co nie co ?

Nie wiem czy ta historia się panu spodoba mój ojciec był marynarzem znikł gdy miałem 15 lat. Matka uciełkła z Mediolanu z młodym tenorem. Crisee wychowywał się w towarzystwie innych chłopców którzy rodzice wiedli wędrowny żywot . No tak – Barrington sknoł głową – Wyobrażam sobie , że musiało to pana usposobić cynicznie do uroków rodzinnego życia- Czy widuje ich czasem pan ? Swoją matkę i ojca

Crise przebiegł w myslach minone lata. Ojca widział ostanio kiedy skończyl osiemnaście lat i został przez niego zaproszony na lunch do jego londynskiego klubu , celem omówienia perspektyw przyszłej chłopca.Pamiętał to doskonale jedzenie dla niemowlaków , mdłe i bezbarwne , doskonałe wino ,wymizerowana , pobruźdzona twarz ojca a w niej nieobecne szklany oczy człowieka, nałogowo spragnionego widoków, ciągnących się setkami mil i źle czujacego się w sasiedztwie ludzi. . Przy kawie udzielił Crisowi swojej zbawiennej rady na przyszłość „nie ważne co będziesz robił byle byś nie wstapił do baletu” Ta perła mądrości została przypieczętowana czekiem na tysiąc funtów i szklaneczką porito . Od tego czasu Cries go nie widział chociaż kiedyś otrzymał widokówkę z okazji dwudziestych pierwszych urodzin.

- Prosze mi wybaczyć ale pańska opowieść bardzo mi się podoba mianowicie podobnie prowadzę interesy. Czy wie pan coś o hodowli trufli ? - spojrzał na Crisa – Nie – tak tez myslałaem ja jestem pasjonatem jest to specificzna roślina w hodowli bardzo skąplikowana. Plantacja jej nie jest łatwa , bo jak pan sam się orientuje pogody nie da się przewidzieć próbowali polacy , francuzi ,hiszpanie ect. Tak jak wspomniałem to specyficzna roślina gdy kwitnie wypuszcza z siebie pączki które unosi wiatr a one aby zakwitnąc rozwijają się na drzewach. Jestem smakoszem trufli ich cena na rynku potrafi wynmiesć nawt 1 minion funtów za kilogram. Dlatego też postanowiłem sam spróbować swych sił w hodowlii trufli. Wynajołem młodego chemika , kupiłem ziemie po różnych próbach i błedach w koncu udało mu się stworzyć idealną formułe zajeło nam to rok czasu. Rozumie pan ? - lekko znudzony Criss przytaknoł – zaistniałem na rynku światowym rocznie zaczeliśmy hodować 20 ton z czasem się to rozwijało – schilił się po kiweliszek – rozumie pan. Zapewnie zastanawia się pan jaka jest w tym pana rola ? - spojrzał na niego – tak , chciałbym wiedzieć. Posiadam pewną posiadłość w Maroko graniczy z Hiszpanią jest tam skąplikowane prawo handlowe- podatkowe dla takiej osoby jak ja. Muszę tam na stałe mieszkać nie opuszczać kraju prznajmniej przez pół roku co jest niemożliwe przy moim trybie życia  , płacić mandaty , jadać w restauracji jedynm słowem wykazywać że istniej i żyje. Mianowicie pana rola będzie się do tego ograniczać. Będzie pan mieszkał w mojej posiadłości , wydawał moje pieniądze , jadał w restauracjach , płacił mandaty przynajmniej dwa mandaty muszą być , urzędnicy uwielbiają takich ludzi. Bedzie pan po prostu mną. Raz w miesiącu zostanie dostarczona walizeczka za którą jest pan odpowiedzialny którą należy mi przekazać. Czy to panu odpowiada ?

         W piękny wiosenny poranek kiedy słońce lizało wapienne szczyty gór , z szosy rostaczały się wspaniałe widoki Crise był w doskonałym nastroju . Delektujac się widokiem , w takie dni kiedy słońce świeci a poczta nie przynosi rachunków w duchu naiwnie powtrzał sobie że pogorszenie jego sytuacji finansowej to tylko przelotna chmurka na firnamęcie życia. Nie był to lekki chleb bo konkurencja była ostra. Crise był w doskonałym nastroju , mijając wysoką bramę wyznaczającą granice posiadłości Barringtona . Droga o zwykłej żwirowej nawieszchni, wiła się tędy i owendy ale zawsze pod górkę . Crise pokonał ostani zakręt i zatrzymał samochód , podziwiając w niemym zachwycie rostaczajace sie przed nim widoki. Wyglądało to tak jakby czubek góry został ściety , tyworząc poteżną platformę, wystarczająco równą, aby nadawał się pod budowę. Na wprost niego otwierała się szeroka aleja o długości pół mili, obrzeżona dwoma idealnimi równymi rzędami rozłozystych platanów, widąca w kierunku masywnego łuku , wybitego w kaminnym murze.Po drugiej stronie muru widniały spadziste płaszczyzny dachu. Wieczorne słońce wydobywało ciepłe tony kryjącej go spłowiałej terakoty. W jednym z rogów tego co wyglądało na dziedziniec wznosiła się wieżyczka gołębnika. W oddali , za budynkami Grand Luberon ciągnoł się aż po Aix , Marsylie i Morze Śródziemne. Nigdzie w zasięgu wzroku nie było widać czegoś takiego jak lina erektryczna , słup wysokiego napięcia czy jakiekolwiek inne zabudowania. Była to najwspanialsza usytułowana posiadłość, jaką Crise widział w swoim życiu.

Ruszył powoli wysadzaną platynami aleją, zastanawiając sie co robi właściciel takiej nieruchomości, mając 15 mil do najbliszej wioski , kiedy w deszczowy wieczór skończy mu sie zapas mleka lub papiersów rzecz jasna ludziom pokroju Barringtona zapasy sie nie kończą. Od tego mają służbę. Coraz bardziej podekscytowany tym co miała mu przynieść najblisza przyszłość , Criss przejechał pod kamiennym łukiem i zatrzymał samoachód obok ciemno zielonego range-rorowera i długiego, czarnego citroena zaparkowanego po jednej stronie ogromnego dziedzinca.

W pierwszej chwili Criss odniósł wrażenie , że stoi przed nim ktoś , kto zbłąkał się tutaj ze stron eksluzywnego magazynu dla dystyngowanych dzentelmenów Barrington był olśniewający : od nieskazitelnie ostrzyżonych włosów po lśniące czubki śnieżno brązowych butów, który głęboki trwały blask mógł być uzyskany jednynie przez całe lata glansowania. Na ramionach miał narzucony czarny kaszmirowy kardan, pod nim koszulę z grubego jedwabiu barwy zwarzonej śmietanyi do tego spodnie z płowej gabardyny. Crisse był rad , że poświęcił tyle uwagi w sprawie odpowiedniego stroju. Zanotował sobie w myśli , żeby zapłacić rachunek u krawca. Jak tylko znowu będzie przy pieniądzach

- Widzę że Akira zdązyła zaserwować panu drinka, ciekawe czy znalazła by jednego dla mnie - Rozejrzał się podczas gdy japonka suneła w jego stronę.
O! Wspaniale- wzioł kieliszek i wręczył kamerdynerce swój telefon- Pańskie zdrowie Panie Crise

- Kiedy tu jechałem zstanawiałem się jak Pan sobie radzi przecież w okolicy nie ma żadnego dostawcy prądu ?  - schilił kieliszek by się napić

- O to się nie musi pan marwić - ruszył pewnym krokiem, a Crise ruszył za nim - Za tym budynkiem posiadamy własny agregad w razie awari zapewni prąd na cały tydzień. Chyba nie o tym chcieliśmy rozmawiać. Myślę że Akira czuła by się wspaniale gdyby pan z nami zjadł kolacje ma pan szczęście dziś serwowany jest nasz speciał kawior z nadziewanymi truflami Czy zechciał by pan skosztować tego speciału ?

Crise z radością przyjoł zaproszenie. Najwyraźniej zdał pierwszy test i sam również poczuł do swojego rozmówcy sympatię , jaką zwykle wzbudzają donbrzy słuchacze. Rozmyślał o tym dopijając swojego szampana.

- Jeżeli chciałby pan umyć ręce łazienka jest tam, zaraz na początku korytarza. Crise, który zdązył sytać się prawdziwym znawcą łazienek i ubikacji, skorzystał z okazji , żeby złozyć niezawodną wizytę, i znalazł się w pomiszczeniu przypominającym miniaturową,wyposażoną w instalacje wodno-kanalizacyjną galerię fotograficzna. Ściany pokrywały liczne pamiątki , dokumentujące sportowe życie Barrington : Barrington na nartach, Barrington na pokładach róznych jachtów , Barrington ze strzelbami , w towarzystwie rozmaitych martwych stworzeń przypuszczalnie w Afryce , albo stojący obok monstrualnej ryby. 

Kiedy wrócił do salonu okazało się że jego gospodarz rozmawia przez telefon. Nagle w pokoju pojawiła się kobieta która na jego widok zmierzała do mniego kołyszącym się krokiem modelki. Sukienka miała modny skąpy krój , nogi były długie, obcasy wąskie i wysokie Crise odruchowo poprawił krawat .

Dziewczyna się uśmiechneła.

- Barrington zawsze rozmawia przez telefon , kiedy go potrzebujemy Czy mogłabym panu pomóc ?

Już nie. - Odparł Barrington - Czy jadł pan już kiedyś ropuchy ? - Crise zdumiał pokręcił głową i wyznał - Nie , nigdy nie jadłem ropuch- Żaby i owszem, ale ropuchy nigdy . Niewątpliwie jest jakiś angielski przepisa na to.Nie ?

- Nie chce ich jeść chce wiedzieć , czy potrafią śpiewać. - Barrington przyglądał mi się badawczo usiłując połapać , czy mówię poważnie. 

Psy umieją śpiewać - rzekł - wystarczy kopnąć je w couilles i .. - podniósł głowe i zawył - Ropuchy mogłby by śpiewać. Kto wie ? Ze zwierzetami to tylko kwestia ćwiczeń. Mój wój miał kozę która tańczyła ilekroć usłyszała akordeon. Była bardzo śmieszna ta koza choć moim zdaniem nie taka wdzięczna jak świnia, którą widziałem kiedyś u cyganów...no to dopiero była tancerka

JAK STWORZYĆ TEKST ?

By tekst stworzyć, niepotrzebne jest natchnienie et cetera
I zbyteczna jest znajomość światłych ksiąg i pięknych sztuk ,
Byle paczka ekstra mocnych , takich mocnych jak cholera,
Byle brzydki wierny kundel, który zasnął u twych nóg .
By tekst stworzyć , niepotrzebne kaloryczne odżywianie
Ani biurko , które świeżą politurą w mroku lśni,
Byle paczka ekstra mocnych , rakotwórczych niesłychanie ,
I ten , pies, co poszczekuje, bo mu właśnie coś się śni.
Żona może być kłótliwa , może drzeć się w niebo głosy,
Na dworze deszcz być może i najniższy z niżów niż ,
Lecz gdy masz starego kundla i swe stare papierosy ,
Weź ołówek obgryziony ,jakiś papier siedź i pisz.
Radio wyje u sąsiada , wicher wieje za oknami,
Chandra wyszła w smutne miasto , tak jak wilk wychodzi w step,
Wciągnij w płuca ekstra mocny dym szarpiący jak dynamit,
Pogładź ręką zażółconą wsparty o twe stopy łeb...
By tekst stworzyć , trzeba kochać , cierpieć oraz obserwować,
więc psa kochaj , choćby za to, że jest wierny tak jak pies ,
cierp z powodu ekstra mocnych , z których zwykle boli głowa,
I obserwuj to , co piszesz. Bo to właśnie zwie się "tekst"

Andrzej Waligórski

Bedac przy tobie gdy wschodzi slonce czuje sie jakby                                                                                                                                    ktos odnalazl klucz do mojego serca                                                                                                                                                                  Wraz ze wschodem słońca wszystkie kwiaty stają się tylko powszechne.
Gdy zbliża się godzina bez ciebie
Myślę że wciąż oczyma duszy cię zobaczę.
Choć ognista miłość w nas drzemie
Choć miłość nie ostudza pragnień naszych płomienie
I nigdy nie zgasi tego pragnienia
Gdy znów cię ujze, ręką dotke
Głos miłości się obudzi
I jedna wspólna miła chwilę wybudzi.

Jadąc nocą lub za dnia czy też w pół mroku na motorze po rozświetlonym mieście gdzie jarzeniówki migoczą w swym światle. Choć różne miasta odwiedzam i tylko przejazdem   wpatruje się tylko w horyzont ich historii czasem czuje sie jak na obczyźnie a czasem jak niewolnik.
Jadąc o zachodzie słońca wrocławskim bursztynowym szlakiem spoglądam pamięciom na horyzont najazdów na to miasto.
Lecz bez imienni ludzie kala to miasto fałszując rejestrację u nielegalnych mechaników oni giną w mej pamięci jak zakręt na horyzoncie

Pisze list do ciebie dziś ,
Bo wiem kim chce być ,
Nie powiem ci nic ,
Bo w liście mym
dowiesz się o tym.

Tylko wyciskacz łzy ciągle chcesz i w kółko meczusz mnie idź sobie gdzie chcesz zostaw mnie jeśli chcesz.
Nie chcesz zostawić mnie?
Nie wiesz ze ja artysta się zwe
I czasem nie widzę żeby coś zobaczyć musze koniecznie wziąć pena do ręki swej i zen tagla wszędzie malować